FAR มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์

ตกงานเดือนมกรา PM2.5 โคโรน่า และโศกนาฏกรรมเดือนกุมภา #ผนงรจตกม

ตกงานเดือนมกรา PM2.5 โคโรน่า และโศกนาฏกรรมเดือนกุมภา #ผนงรจตกม ในยุคเรากำลังทำงานด้านสิทธิมนุษยชน เพื่อรักษาชีวิต และสร้างคุณภาพชีวิตของประชาชนให้ดีขึ้นกว่าก่อน หากมองย้อนมาตั้งแต่เริ่มปี 2020 จนถึงเดือนที่ผ่านมา มามีเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดการสูญเสียชีวืตโดยที่ไม่มีการคาดการณ์มาก่อน เริ่มมาตั้งแต่ การก่อเหตุโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นต่อเนื่องในหลายพื้นที่ และภัยที่อุบัติใหม่อย่างการแพร่ระบาดของโคโรน่าไวรัส (COVID-19) และ ภัยที่ใกล้ตัวอย่าง ฝุ่น PM 2.5 ที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขปัญหาตั้งแต่ปีก่อน จนถึงข่าวการเลิกจ้างพนักงานในโรงงานใหญ่ ที่สร้างหวาดวิตกให้กลุ่มชนชั้นแรงงาน ในฐานประชาชนคนหนึ่งผู้อ่านหลายคนอาจจะรู้สึกเช่นเดียวกับผู้เขียน ว่าเรากำลังถูกคุกคามด้วยอันตรายรอบด้าน หลักประกันความปลอดภัยในชีวิตกำลังถูกทำลายทีละน้อย และความเชื่อมั่นของเรากำลังสั่นคลอน ความปลอดภัยที่ผู้เขียนพูดถึงไม่ใช่ความปลอดภัยจากอาชญากรรม แต่หมายความรวมถึงความปลอดภัยด้านสุขภาพ และหลักประกันความมั่นคงของชีวิต จากข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรน่า ที่มีต้นกำเนินในเมืองอู่ฮั่นตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว จนเป็นข่าวแตกตื่นตั้งแต่ปลายเดือนมกราคมที่มาคู่กับข่าวเรื่องฝุ่น PM 2.5 ถึงทางเราจะมีการจัดการที่ดีในการกักกันควบคุมโรคได้ แต่เราก็หนีไม่พ้นกับฝุ่นควันที่เกิดจากการบริหารจัดการ และระบบอุตสาหกรรมที่ไม่ได้คำนึงถึงสิ่งแวดล้อม พอมาเล่าถึงตรงนี้ ก็เหมือนเราหนีเสือปะจระเข้ ถึงเราไม่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศ แต่ก็ถูกรมควันอยู่ในประเทศอยู่ดี ประเด็นปัญหา ที่มาพร้อมกันแค่ถูกพูดถึงกันบ้างเป็นช่วงๆ คือ วิกฤตทางเศรษฐกิจที่ส่งผลผู้ประกอบการลดกำลังการผลิต ให้โรงงานจำนวนมากจำเป็นต้องปลดพนักงานเพื่อลดค่าใช้จ่าย หรือเลวร้ายกว่านั้น ในปี 2019 มีรายงานว่าโรงงานแจ้งปิดกิจการ มากถึง 1,989 แห่ง สิ่งที่ตามมาก็คือ แรงงานจำนวนมาก กว่า 3.55 แสนคน ว่างงานขาดรายได้ สร้างความตึงเครียดให้กับทั้งคนที่ตกงาน ส่วนคนที่ยังมีงานทำอยู่ ก็ไม่อาจมั่นใจได้ว่าตัวเองจะพ้นวิกฤตไปได้ เพราะมีการคาดการกันว่า ในปี 2020จะมีคนว่างงานเพิ่มขึ้นเป็น 5 แสนคน แบบนี้จะไม่ให้รู้สึกร้อนๆหนาวๆได้อย่างไร ไม่ป่วยตายเพราะอากาศ แต่ก็มีสิทธิ์อดตายเพราะไม่มีรายได้มาเลี้ยงปากท้องได้เหมือนกัน อีกประเด็นที่คิดว่าตอนนี้คงไม่มีใครไม่พูดถึง คือ เหตุการณ์โศกนาฏกรรมในห้าง ตั้งแต่ที่ลพบุรี มาจนถึงที่จังหวัดนครราชสีมา และต่อกันด้วย เหตุการณ์ในลักษณะเดียวกันที่เกิดขึ้นในกรุงเทพ อีกสองครั้ง ถึงแม้ว่า เหตุการณ์ที่เกิดต่อเนื่องกันนี้จะไม่มีความเกี่ยวข้องกันในเรื่องแรงจูงใจ และยังสรุปไม่ได้ว่าเป็นพฤติกรรมเลียนแบบ เราจึงต้องกลับมาทบทวนกันว่า คนที่เรายอมให้ดูแลความปลอดภัย ได้ดูแลเราดีพอหรือยัง ตามปทิญญาว่าด้วยสิทธิมนุษย์ชน มนุษย์ทุกคนล้วนแต่มีสิทธิ์ ที่จะมีชิวิตอยู่ ไม่อาจถูกทรมาน และพรากชีวิตไปได้ ซึ่งแน่นอนว่าตามสัญชาตญาณมนุษย์ ล้วนมีกลไกป้องกันตัวเองจากเมื่อถูกคุกคาม แต่ในปัจจุบันที่มนุษย์ไม่ได้อยู่ในยุคที่ต้องเข้าป่าล่าสัตว์กันแล้ว เราถูกแทนทีด้วยการทำงานเพื่อแลกเงินมาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง หน้าที่การคุ้มครอง ดูแลความปลอดภัย ก็ตกเป็นหน้าที่ของคนที่เรายอมให้เข้ามบริหารจัดการ ไม่ต้องคอยผลัดกันเฝ้าเวรยามเหมือนสมัยอยู่ในถ้ำ แต่หากเทียบกับตอนนี้แล้ว ชีวิตประจำวันของเราก็อาจจะไม่ต่างกัน ถึงเราไม่ได้ถูกคุกคามโดยตรงจากผู้ก่อเหตุ แต่ก็คงจะเห็นแล้วว่าตั้งแต่ต้นปีจนถึง เดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาเราก็เหมือนถูกทรมาณจากสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษ ความกังวลเรื่องปากท้อง และประสบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันมากมายที่กระทบต่อจิตใจ ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นนี่อาจจะกำลังสะท้อนให้เราเห็นบางอย่างที่สังคมจะต้องเปลี่ยนแปลง จากทั้งหมดที่ผู้เขี่ยนเล่ามา อาจดูเหมือนเป็นการระบายความอัดอั้นตันใจที่มาจากมุมหนึ่ง แต่หากมองความเชื่อมโยงของวิกฤตการเหล่านี้ จะพบว่ามีปัจจัยที่ก่อให้เกิดปัญหาเหมือนกันอยู่ปัจจัยหนึ่ง นั่นก็คือ การบริหารจัดการของภาครัฐ และกลุ่มผู้มีอำนาจ ถึงไม่อยากอ้างถึง ก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะสาเหตุของปัญหาหลายอย่างที่เกิดขึ้น เกิดจากการตัดสินใจโดยขาดความรู้รอบด้าน รวมถึงขาดการมีส่วนร่วมจะประชาชน เช่น การอนุญาตให้ก่อสร้างในหลายพื้นที่พร้อมๆกัน และการกระตุ้นอุสหกรรมน้ำตาลที่ตามมาด้วยการเพิ่มพื้นที่ปลูกอ้อยและการเผา ทั้งหมดนี้ก่อให้เกิดปัญหาฝุ่น PM2.5 ในหลายพื้นที่ทัวประเทศ นโยบายและการบริหารด้านการเงิน การคลัง ลงผลต่อภาคการผลิตและการลงทุนในประเทศ และประเด็นที่กำลังถูกวิพากษ์วิจารณ์กันในตอนนี้ การบริหารจัดการที่ไม่ถูกตรวจสอบภายในกองทัพ ปัญหานบางอย่างอาจไม่เกิดขึ้น หากการบริหารจัดการกระทำโดยมีการไตร่ตรองอย่างรอบด้าน อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์บางอย่างไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ แต่เพื่อไม่ให้เกดความเสียหายไปมากกว่านี้ เราควรนำสิ่งที่เกิดขึ้น มาใช้เป็นบทเรียนเพื่อป้องกัน และเตรียมพร้อมตั้งรับหากเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยขึ้นอีก ผู้เขียนจึงอยากเสนอแนวทางในการป้องกัน และแก่ไขปัญหาให้ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน นอกจากการปฏิรูปกองทัพ และการเรียกความเชื่อมั่นจากประชาชนกลับคืนมา รัฐควรมีการทบทวนความเข้มงวดการเข้าถึงอาวุธ ไม่เฉพาะประชาชนทั่วไปเท่านั้น แต่รวมถึงเจ้าหน้าที่ที่ได้รับอนุญาตให้พกอาวุธ และควรเตรียมความพร้อมให้กับประชาชน หากมีการก่อเหตุขึ้นอีก ควรมีมาตรการพิเศษที่จัดตั้งเพื่อดูแลผู้ได้รับผลกระทบ ทางด้านจิตใจและร่างกาย รวมถึงควบคุมการนำเสนอข่าวที่เปิดเผยชื่อทั้งผู้เสียหายและผู้ก่อเหตุ และข่าวที่อาจก่อให้เกิดการลอกเลียนแบบ สำหรับปัญหาสภาพอากาศ ควรมีการปฏิรูปอุสหกรรมที่ก่อให้เกิดมลพิษ เช่น การพัฒนานวัตกรรมเพื่อลดต้นทุนการเก็บเกี่ยวอ้อยสด และการเข้าไปแทรกแทรกกลไกราคาและรูปแบบการผลิตอยู่ในอุสาหกรรมน้ำตาล เพื่อแก้ปัญหาอย่างจริงจัง และควบคุมมลพิษจากการก่อสร้าง โดยการบังคับใช้มาตรการจำกัดเขดก่อสร้างอย่างเครงครัด รวมถึงการทำประชาพิจารณ์ร่วมกับประชาชน เพื่อพิจารณาหากมีการก่อสร้างอาอารในพื้นที่และวางผังเมืองร่วมกัน ส่วนปัญหาเศรษฐกิจ ผู้เขียนไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่จากการสังเกตผ่านการเป็นผู้บริโภคและข่าวสาร นโยบายเศรษฐกิจที่อิงกลุ่มทุนขนาดใหญ่ ทำให้เกิดความเลื่อมล้ำในเรื่องรายได้ การอพยพของผู้คนที่หลั่งไหลมาหาโอกาสที่ดีกว่า หากมองดูจากด้านบน จะเห็นว่า กลุ่มทุนใหญ่ มีการเติบโตอย่างต่อเนื่อง แต่กลับกันนโยบายในรูปแบบนี้ทำให้ฐานรากคือประชาชนอ่อนแอ เพราะอำนาจการเงินไปอยู่กับกลุ่มทุนซึ่งอยู่ด้านบน และเมื่อคนส่วนใหญ่ไม่มีกำลังซื้อ ส่งผลให้เศรษฐกิจไม่ขับเคลื่อน และมีโอกาสเสียหายอย่างมากเมื่อเกิดวิกฤตเศรษฐกิจทั่วโลก หากเปลี่ยนนโยบายที่อิงฐานศักยภาพของคนในท้องถิ่นมากขึ้น จะช่วยกระจายความเสี่ยง ความเสียหายเมื่อเกิดวิกฤต และพื้นตัวได้เร็ว จากทั้งหมดที่เล่ามานี้ ไม่ได้ต้องการให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขั่วอำนาจของฝ่ายใด ผู้เขียนแค่อยากจะเสนอสิ่งที่ต้องการเปลี่ยนแปลงในฐานะประชาชนต้องการมีคุณภาพชีวิตที่ดี และหลักประกันความมั่นคงในชีวิตและทรัพย์สิน เพราะจากสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา สะท้อนให้เห็นว่าสังคมที่เราอยู่ร่วมกันกำลังเจ็บป่วย เป็นสังคมที่ประชาชนต้องปกป้องตัวเองจากปัญหาที่มีต้นเหตุมาจากการบริหารจัดการของผู้มีอำนาจ หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่รัฐควบคุมได้ อย่างนโยบาย หรือการบริหารจัดการ ความสูญเสียในครั้งนี้คงไม่ใช้ครั้งสุดท้าย แต่จะเกิดขึ้นอีกแน่นอน https://news.thaipbs.or.th/content/287396 https://www.prachachat.net/property/news-417441 http://www.thaismescenter.com/เปิดสถิติวิกฤตเลิกจ้าง-ปิดกิจการ-ปี-62-หนัก/ https://www.khaosod.co.th/economics/news_3252069 https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/861912 https://www.khaosod.co.th/bbc-thai/news_3582653 https://www.khaosod.co.th/politics/news_2833399 https://tdri.or.th/2014/11/naewna-2014-11-12/ https://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/648195 https://program.thaipbs.or.th/TobJote/episodes/67407 https://www.springnews.co.th/thailand/617107 https://www.youtube.com/watch?v=RP9xZm0LHr0

เรื่องเล่าจากพื้นที่

เรื่องเล่าจากพื้นที่วันนี้ผู้เสียหายที่เราลงพื้นที่ไปให้ความรู้ในวันนี้ เป็นพี่น้องแรงงานชาวพม่ากว่า 200 คน ที่ได้รับผลกระทบจากการปิดตัวอย่างกระทันหัน ของโรงงานผลิตกระเป๋าเดินทางชื่อดังแห่งหนึ่ง ในจังหวัดชลบุรี เมื่อปลายปี 2562 เนื่องด้วยปัญหาทางเศรษฐกิจ และปัญหาการจัดการภายใน ทำให้พวกกลายเป็นผู้เขาตกงานอย่างกระทันหัน และด้วยเงื่อนไขการทำงานหลายอย่างททำให้พวกเขาตกอยู่ในภาวะวิกฤตและต้องการความช่วยเหลือ เรื่องราวจึงมาถึงทีมคุ้มครองสิทธิ์ มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์เมื่อเจ้าหน้าที่ทีมคุ้มครองสิทธิ์ได้รับเรื่อง ก็ประสานกับทางสถานฑูตพม่า เอเจนซี่จัดหางานทั้งไทยและพม่า สำนักงานสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานรวมสำนักงานจัดหางานจังหวัดชลบุรี พร้อมด้วยผู้เสียหาย เข้าพบ เพื่อเจรจาเรื่องค่าชดเชย กับที่ปรึกษาบริษัทเจ้าของโรงงาน แต่ผลการเจรจาไม่เป็นผล ทางบริษัทไม่สามารถจ่ายค่าชดเชยให้ลูกจ้างได้ ถึงแม้จะมีคำสั่งจากสำนักงานสวัสดิการฯ จะออกคำสั่งให้บริษัทจ่ายค่าชดเชยให้แก่ลูกจ้าง แต่ปัญหาคือ จนถึงวันนี้ ลูกจ้างจำนวนมาก ซึ่งในจำนวนนั้นก็คือ เคสที่เราได้เข้าไปช่วยเหลือ ยังไม่ได้รับเงินค่าชดเชย และไม่มีทีว่าจะมีความรับผิดชอบ จากโรงงานแต่อย่างใด จึงเป็นที่มาของการลงพื้นที่ทำคลีนิคกฎหมายของเราในวันนี้การลงพื้นที่ในครั้งนี้ลงมาครบทีม นำโดยเจ้าหน้าที่อาสาสมัครชาวพม่าของเรา ที่เป็นทั้งผู้รับเรื่อง และในวันนี้ก็ทำหน้าที่เป็นวิทยากรหลัก ให้ข้อมูลเกี่ยวกับ ”กองทุนสงเคราะห์ลูกจ้าง” กองทุนสงเคราะห์ลูกจ้างเป็นกองทุนที่จัดตั้งขึ้นภายใต้ พ.ร.บ. คุ้มครองแรงงาน เพื่อช่วยเหลือแรงงานกรณี เมื่อ1.กรณีที่ถูกเลิกจ้าง แล้วไม่ได้ค่าชดเชยจากนายจ้าง2.ไม่รับเงินค่าจ้างหรือ เงินอื่นๆนอกเหนือจากเงินค่าชดเชยจ้างนายจ้างสรุปง่ายๆก็คือ ถ้านายจ้าง ไม่จ่ายเงินเรา และไม่ดำเนินการใดๆ เราก็สามารถมารับเงินค่าชดเชยโดยแรงงานจะสามารถยื่นขอรับเงินจากกองทุนสงเคราะห์ลูกจ้างได้เมื่อ นายจ้างไม่ปฏิบัติตามคำสั่งจากสำนักงานสวัสดิการฯหลังจากได้รับคำสั่งไปแล้ว 30 วัน (ในกรณีนี้ พึ่งครบกำหนด ในวันที่ 14 ก.พ. 63 ที่ผ่านมา) ซึ่งแรงงานจะต้องไปดำเนินการยื่นคำร้องเองทั้งนี้แรงงานจะได้เงินจากกองทุนฯ แต่อาจได้ได้ไม่เท่าจำนวนที่นายจ้างต้องจายจ่ายซึ่งขึ้นอยู่กับคณะกรรมการพิจารณากองทุนสงเคราะห์ลูกจ้างข้อสังเกตสำหรับกรณีที่เกิดขึ้นนี้คือ เมื่อโรงงานปิด ลูกจ้างจำนวนมากมีทั้งชาวและแรงงานข้ามชาติ แต่แรงงานข้ามชาติจะมีข้อจำกัดในหลายเรื่อง เช่นระยะเวลา แรงงานเมื่อถูกเลิกจ้างจะต้องหางานใหม่ให้ได้ภายใน30 วัน การเลิกจ้างกระทันหันทำให้แรงงานบางส่วนต้องกลับไปยังประเทศเนื่องจากหางานไม่ได้ ข้อจำกัดด้านภาษา อาจเป็นอุปสรรคใหญ่สำหรับแรงงานเพราะในขั้นตอนยื่นคำร้องส่วนใหญ่เป็นภาษาไทย และยังไม่รับการอำนวยความสะดวกเพียงพอ ทำให้การเข้าถึงบริการทำได้ยากสิ่งสำคัญคือ แรงงานข้ามชาติ ควรได้รับความรู้เรื่องสิทธิ์ก่อนเข้ามาทำงานจากเอเจนซี่ ก่อนจะที่รับแรงงานเข้าทำงานในประเทศเพื่อป้องกันการละเมิดสิทธิ์จ้างนายจ้างเหนือสิ่งอื่นใด ยังทีแรงงานอีกมากที่ยังไม่รู้สิทธิ์ของตัวเอง ทำให้ตกอยู่ภาวะเปราะบาง ทำให้ถูกละเมิดสิทธิ์ได้ง่าย และรัฐบาล หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับแรงงานควรให้ความสำคัญเรื่องของความรู้เรื่องสิทธิ์และให้ความสําคัญกับการอำนวยความสะดวกให้กับแรงงานข้ามชาติมากขึ้น เช่น เพิ่มล่ามในพื้นที่ที่แรงงานข้ามชาติมากขึ้น เพิ่มเอกสารในขั้นตอนการร้องให้เป็นภาษาอื่นมากขึ้น หรือ การปรับนโยบายเกี่ยวแรงงานข้ามชาติให้สอดคล้องกับสภาพสังคมการทำงานมากขึ้น รวมถึงการมีระบบคุ้มครองแรงงานที่รัดกุมกว่าในปัจจุบันพี่น้องแรงงานเคสของเราจะเป็นอย่างไรต่อไป เดี๋ยวแอดจะนำมาเล่าให้ฟังอีกนะจ๊ะ

ครบหมื่น...ก็ยังไม่พอ

ครบหมื่นก็ยังไม่พอนะจ๊ะ ยังมีขั้นตอนตรวจสอบรายชื่อจากรัฐสภารอเราอยู่ รายชื่อที่มีในตอนนี้อาจจะไม่พอก็ได้ อย่าพึ่งหยุดรวบรวมกันนะ ต่อจากการรวบรวมรายชื่อ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ไม่เชื่อ ลองดูบันไดงูข้างล่างดูสิ! อย่าพึ่งไปไหนนะ จับมือกันไว้! เรายังต้องลงร่วมแรงผลักดันจนกว่า สังคมไทยของเราจะปลอดจากการเลือกปฏิบัติ ติดตามความคืบหน้าโครงการ และกิจกรรมขจัดการเลือกปฏิบัติได้ที่ แฟนเพจ ไม่เอาการเลือกปฏิบัติ และ แฟนเพจ มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์

ความเป็นส่วนตัว หรือ ความปลอดภัย กับ ประชาธิปไตยที่มีในไทยเท่านั้น

การแก้ไขปัญหายาเสพติดแนวใหม่ :Ep.01 ผู้เสพ=ผู้ป่วย

ร่วมเข้าชื่อเพื่อเสนอ ร่าง พ.ร.บ.ขจัดการเลือกปฎิติบัติต่อบุคคล พ.ศ. ... (ภาคประชาชน)

มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์ กำลังรวบรวมรายชื่อเพื่อเสนอ ร่าง พ.ร.บ.ขจัดการเลือกปฎิติบัติต่อบุคคล พ.ศ. ... (ภาคประชาชน) กฎหมายฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความเท่าเทียมในคนทุกกลุ่มในสังคม ตามกฎหมายนี้จะมีการจัดตั้งกลไกที่จะให้ความคุ้มครอง ผู้ที่ถูกเลือกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม จากบุคคล กลุ่ม หรือองค์กร โดยจะมีการจัดคณะกรรมการวินิจฉัยเพื่อช่วยเหลือ อีกทั้งยังมีบทกำหนดโทษสำหรับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตาม ตัวอย่างเช่น หากผู้ติดเชื้อเอชไอวี ถูกปฏิเสธรับเข้าทำงานทั้งที่มีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่บริษัทต้องการ เพราะ ทราบข้อมูลว่าเป็นผู้ติดเชื้อ จากการบังคับตรวจเลือด จากกรณีนี้ ผู้เสียหายสามารถมายื่นเรื่องขอให้คณะกรรมการวินิจฉัยเพื่อดำเนินการ เพื่อช่วยเหลือและคุ้มครองต่อไป นอกจากผู้ติดเชื้อเอชไอวีกฎหมาฉบับนี้จะคุ้มครองคนกลุ่มอื่นๆด้วย อย่างเช่น คนพิการ กลุ่มคนที่มีความหลากหลานทางเพศ ผู้ใช้ยาเสพติด และผู้ที่ถูกเลือกปฏิบัติด้วยเหตุผลที่ไม่เป็นธรรม เช่นเชื้อชาติ ศาสนา ความคิดเห็นทางการเมือง ฯลฯ ที่ไม่เกี่ยวกับศักยภาพ ความสามารถของบุคคล ซึ่งการเสนอกฎหมายแต่ละฉบับจะต้องรวบรวมรายชื่อ ให้ได้ทั้งหมด 10,000 รายชื่อ ถึงจะนำเข้าสู่การพิจารณาในสภาได้ เราเริ่มรวบรวมรายชื่อตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 62 จนถึงตอนนี้ยังขาดรายชื่อสนับสนุนอีกมาก ส่วนใครยังไม่รู้ว่ากฎหมายที่เรากำลังผลักดันกันอยู่เป็นยังไง แอดรวมลิ้งค์ที่เกี่ยวข้องมาไว้ให้แล้วด้านล่างจ้า รวมลิ้งค์เข้าชื่อสนับสนุน ร่าง พ.ร.บ ขจัดการเลือกปฎิบัติต่อบุคคล พ.ศ....(ภาคประชาชน) เอกสารอ่านเพิ่มเติม สาระสำคัญของกฎหมายคลิ๊ก เอกสารอ่านประกอบเพื่อทำความเข้าใจคลิ๊กลิ้งค์ขั้นตอน การเข้าชื่อเสนอกฎหมายคลิ๊ก ลิ้งค์ดาวน์โหลดแบบฟอร์ม เข้าชื่อเสนอกฎหมายคลิ๊ก เมื่อกรอกรายละเอียดเสร็จแล้ว ให้แบบฟอร์มและสำเนาบัตรส่งมาที่ มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์ 133/235 หมู่บ้านรื่นฤดี3 ถนนหทัยราษฎร์ แขวงมีนบุรี เขตมีนบุรี กทม 10510 ***ไม่ต้องลงวันที่ในเอกสาร*********

ร่างพระราชบัญญัติพืชยา กัญชา กระท่อม พ.ศ. .... (ฉบับประชาชน)

ร่างพระราชบัญญัติพืชยา กัญชา กระท่อม พ.ศ. .... (ฉบับประชาชน) แอดเอามาแปะไว้เผื่อใครยังไม่เคลียร์ว่า พ.ร.บ.นี จะเข้ามีบทบาทอย่างไรกับการรักษาโรคด้วยสมุนไพร หรือจะอ่านรอไปพลางๆก่อนจะร่วมลงชื่อสนับสนุน ร่าง พ.ร.บ.กับมูลนิธิศูยน์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์ เอกสารเกี่ยวกับร่าง พ.ร.บ. พืชยา กัญชา กระท่อม 1. ร่าง พ.ร.บ. พืชยา กัญชา กระท่อม https://drive.google.com/file/d/16weZHU2RBkxzuwGk2atlsp8SHRFDoVJz/edit?fbclid=IwAR06QZJFC0bED2ihU4KV4QVk695M49OYN2oAbYCeL-SgYYyK-Rnqcnls8oE 2. สรุปเหตุผลความจำเป็นและสาระสำคัญของร่าง พ.ร.บ. พืชยา กัญชา กระท่อม https://drive.google.com/file/d/1Do86mBOro2TJJWFRdzUiKve-NckYId_F/edit?fbclid=IwAR3e1H29cKDJfFtc1gzijRQZIf3SHFGh7qHmFMsD2nxwGacPBLcjU1GM-6E 3. Press Release https://drive.google.com/file/d/1yKanSaTJdjnpusVe-JUNoSmvOJeFa2v4/view?fbclid=IwAR1RtKzHqRrdz8M0ftZtvYsw1k-wsuoAvmEK94ZRqQ0rmWfvzsfK15P-2dQ 4. แบบฟอร์ม เอกสารการลงลายมือชื่อของผู้ริเริ่มการเสนอกฎหมาย https://drive.google.com/file/d/13dcnwU_mSxKvW_kb-8rvmQeNOVQD3KGC/edit?fbclid=IwAR2PusTariY9s8T_QvXluKuAFZntXun8I_l2ldhdNGUGczsSj5KuZHwz8O4 5. แบบฟอร์ม เอกสารการลงลายมือชื่อของผู้เข้าชื่อเสนอกฎหมาย https://drive.google.com/file/d/1Giia5XOFwj0nLtUwrmQ7dMKi6uMLHhEl/edit?fbclid=IwAR0S_zoinwUd0pcw-EzMTUpQl_oAbQHr836mU54OncicnBZ2xWWsXlhwUY8 ใครเข้ามาอ่านแล้ว ช่วยแอดลงชื่อสนับสนุนกันเยอะๆนะ ถ้าชวนเพื่อนๆมาลงชื่อด้วยยิ่งดีเลยจ้า

สัมมาคารวะ หรือ ปัญหาที่ต้องแก้ไข

สัมมาคารวะ หรือ ปัญหาที่ต้องแก้ไข เรื่องส่งท้ายเดือนกันยายน แอดขอเขียนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับประเด็นร้อนแรงในสังคมโลกที่กำลังพูดถึงอยู่ตอนนี้ หากใครติดตามข่าวสารอยู่เป็นประจำ ก็น่าจะเห็นข่าวของ “เกรียตา ทุนแบร์ย” เด็กหญิงอายุ 16 ปี จากสวีเดน ผู้ที่ลุกขึ้นมารณรงค์ในด้านสิ่งแวดล้อม ที่ล่าสุดเธอขึ้นพูดถึงปัญหาสิ่งแวดล้อม ณ เวทีการประชุมผู้นำโลกอย่างดุเดือด ก่อนจะไปถึงประเด็นที่แอดอยากจะสื่อสาร แอดอยากจะเล่าเกี่ยวกับน้องสักนิด เกรียตา ทุนแบร์ยไม่ได้พึ่งมาโกรธเคืองเรื่องสิ่งแวดล้อมเมื่อวันสองวันนี้นะ แต่เธอเริ่มสนใจเรื่องสิ่งแวดล้อมมาตั้งแต่ 9 ขวบ และเริ่มเคลื่อนไหวรณรงค์คนเดียว โดยผ่านช่องทางสังคมออนไลน์ และโดดเรียนไปนั่งที่หน้าอาคารรัฐสภาสวีเดนรณรงค์เรียกร้องให้นักการเมืองในสวีเดนตระหนักถึงผลกระทบจากสภาวะโลกร้อน ตั้งแต่ปีที่แล้ว(2018) ต่อมา เธอก็ได้รับโอกาสในกล่าวสุนทรพจน์บนเวทีบนเวทีสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศโลก ครั้งที่ 24 (COP24)การเคลื่อนไหวของเกรียตา ได้ปลุกกระแสในกลุ่มเยาวชน ทำให้มีนักเรียนในหลายๆประเทศทั่วโลก โดดเรียนเพื่อออกมาเคลื่อนไหวเรื่องปัญหาสิ่งแวดล้อมร่วมกับเธอ อ่านเพิ่มเติมที่ https://www.bbc.com/thai/international-47575887 https://www.bbc.com/thai/thailand-46619851 https://thepotential.org/2018/12/24/greta-thunberg/ ด้วยเนื้อหา และท่าทางที่จริงจังของเกรียตา ในขณะขึ้นพูดในการประชุมผู้นำดลกครั้งล่าสุด ทำให้ผู้ฟังที่เป็น “ผู้ใหญ่” บางคนออกจะไม่พอใจ หรือ “สื่อ” บางสำนักก็ตีความกันไปต่างๆนาๆ ว่า เธอก้าวร้าว เธอป่วย ที่หนักกว่าคือ การเอาเธอไปผู้โยงกับเรื่องทางการเมือง กลับกลายเป็นว่า การออกมาพูดในครั้งนี้ถูกให้ความสนใจในประเด็น “การมีสัมมาคารวะ” มากกว่าปัญหาสิ่งแวดล้อมเสียอีก อีกข่าวในบ้านเรา เรื่องของนักกิจกรรมทางการเมืองรุ่นใหม่ที่มีข่าวคราวสะเทือนผู้มีอำนาจมานักต่อนัก อย่าง เนวิตย์ นิสิตคณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ อดีตประธานสภานิสิตจุฬาฯ ที่ขณะนี่กำลังมีกรณีกับ รมต.กระทรวงมหาดไทย เนื่องจากถูกปฏิเสธการจดทะเบียนเป็นกรรมการตามกฎหมายของแอมเนสตี้ ทั้งที่เนติวิทย์ได้รับเลือกเป็นกรรมการแอมเนสตี้ ตัวแทนเยาวชนปีที่แล้วด้วยเหตุผลว่า เป็นบุคคลที่มีพฤติกรรมขัดต่อความสงบเรียบร้อยและความมั่นคงของประเทศ (กรณีผู้ชุมนุมอยากเลือกตั้ง MBK39 และอื่นๆ ซึ่งปัจจุบันศาลยกฟ้องไปแล้ว 2 คดี) จากข้อมูลที่ได้จากโพสต์บนFacebook ของเนติวิทย์ เขาโพสต์ไว้ว่า เขาได้ยื่นอุทธรณ์ไปยังกรมการปกครองแต่ก็ถูกอธิบดีปฏิเสธ พอมายื่นที่กระทรวง รมต.กระทรวงมหาดไทย ก็ยกอุทธรณ์ และโยนเหตุผลว่าเขาเป็นตัวอันตราย ทั้งๆที่เขาเป็นสมาชิกของเอมเนสตี้มา 5 ปี และมีคุณสมบัติตามเงื่อนไข การกระทำเช่นนี้ ถือว่าเป็นการจงใจการแทรกแซงเพื่อไม่ให้เขาเข้าไปมีบทบาทในระดับนานาชาติ แต่อย่างไรก็ตามเนติวิทย์ยืนยันว่า เขาจะไม่ยอมให้การกระทำในครั้งนี้หยุดกิจกรรมการเคลื่อนไหวทางการเมืองของเขาได้ ขอบคุณข่าวจาก https://www.khaosod.co.th/politics/news_2920015 การที่แอดนำข่าวของนักเคลื่อนไหว ทั้ง 2 มาเขียนถึง เพราะแอดคิดว่า ทั้งสองคนตกอยู่ในสถานการณ์คล้ายกัน แต่ต่างกันที่พวกเขาผลักดันกันคนละเรื่อง เกรียตา ทุนแบร์ย เกิดในยุคที่ผู้คนต่างพูดว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดปัญหาโลกร้อน แต่จนวันนี้ก็ยังไม่ผู้นำประเทศใดในโลกที่ออกแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างจริงจัง ส่วนเนติวิทย์ เกิดและเติบโตมาในช่วงที่ประเทศไทยมีความขัดแย้งทางการเมืองแบบไม่จบไม่สิ้น การันตีด้วยการรัฐประหารถึง 2 ครั้งเหตุการณ์การชุมนุม เล่นกีฬาสี เผาห้าง สาดกระสุน เป่านกหวีด ลงท้ายด้วยงานมอเตอร์โชว์รถถัง สถานการณ์ที่แอดคิดว่าทั้งสองคล้ายกันนี้คือ ทั้งคู่อยู่ในฐานะ คนรุ่นใหม่ที่ต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลง แต่ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงมาจากคนรุ่นเขาทำ แต่เป็นการเปลี่ยนที่ผู้ใหญ่ออกมาทำเพื่อลูกหลาน แต่ดูเหมือนว่าคนรุ่นก่อน จะไม่ค่อยสนใจสิ่งที่จะตามมาในอนาคตเสียเท่าไหร่ คิดว่าปล่อยให้เด็กๆที่ตามมาที่หลังแก้ปัญหาไปก็แล้วกัน ที่หนักกว่านั้น บางเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กๆหรือคนรุ่นหลัง ก็คิดเองเออเองโดยไม่ได้ถามคนที่เกี่ยวข้องก่อนออกกฎระเบียบด้วยซ้ำ เน้นสะดวกไม่ได้เน้นสดับ คนรุ่นใหม่ที่จะต้องอยู่ในสังคมต่อไปที่เห็นต้นสายปลายเหตุของปัญหามาตลอดก็ทนไม่ไหวจึงออกมาทำอะไรสักอย่าง ให้ผู้ใหญ่หรือคนรุ่นก่อนหยุดสร้างปัญหา หรือความบอบช้ำ ให้แก่โลก ให้แก่สังคม ที่คนรุ่นพวกเขาจะต้องอยู่ต่อไป ในทางกลับกัน เมื่อคนรุ่นใหม่ออกมาเสนอวิธีแก้ปัญหา ส่องเสียงเรียงร้อง หรือวิพากย์วิจารย์การทำงานของ รัฐ ผู้มีอำนาจ หรือคนที่เรียกตนเองว่าผู้ใหญ่ สิ่งที่ตามมาคือ การโต้กลับมาด้วยการกล่าวหาว่าไม่มีมารยาท ไม่มีสัมมาคารวะ ก้าวร้าว ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ มักชอบอ้างว่าตนอาบน้ำร้อนมาก่อน อ้างระเบียบปฏิบัติที่คร่ำครึและไม่เหมาะกับยุคสมัย หนักไปกว่านั้น คือการจำกัด สิทธิเสรีภาพ ไปจนถึงการทำร้ายร้างก่าย (กรณีจ่านิว) จนกลายเป็นว่า ประเด็นที่สำคัญอย่าง “ปัญหาที่ต้องแก้ไข” ถูกผลักไปเป็นประเด็นที่พิจารณาในวาระต่อไป(ซึ่งเมื่อไหร่ก็ไม่รู้) หากเราคิดบนฐานความเป็นมนุษย์ ทุกคนไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ ก็สามารถมีสิทธิ์มีเสียงแสดงความเห็นต่อปัญหาที่ส่งผลกระทบโดยรวมต่อสังคมโดยรวม ยิ่งเป็นปัญหาที่จะส่งผลกระทบในระยะยาว กินเวลาชั่วลูกชั่วหลาน เด็กๆ เยาวชน คนรุ่นใหม่ที่ต้องอยู่ต่อไป จะไม่ให้พื้นที่กับเขาเลยหรือ ที่แอดเขียนมานี้ไม่ได้มีเจตนา ที่จะตำหนิผู้ใหญ่ หรือคนที่ใช้ชีวิตมาก่อนเด็กๆ จริงๆแล้วยังมีผู้ใหญ่จำนวนหนึ่งในสังคมที่เข้าใจและเปิดพื้นที่ให้พวกเขาอยู่ แต่ก็ยังมีผู้ใหญ่ส่วนมากที่มีแนวการใช้ชีวิตแบบอยู่ไปเรื่อยๆ คิดว่าปัญหาก็คงถูกแก้ด้วยผีมือเด็กๆเอง ทั้งๆที่เขาอยู่ในฐานะที่ช่วยสนับสนุนและผลักดันให้เกิดการแก้ปัญหาได้ ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่ปัญหาที่เกิดขึ้นจะถูกแก้ไข ต้องรอให้ผู้ใหญ่คิดได้และปรับเปลี่ยน หรือต้องรอให้คนรุ่นใหม่แก่ก่อนสิ่งใหม่ๆ จึงจะเกิดขึ้นได้ มันไม่ใช่ภาระของคนรุ่นใดรุ่นหนึ่งที่จะต้องมาแบบรับปัญหาที่เกิดขึ้นจากอดีต แต่เป็นการที่คนที่ยังมีเรี่ยวแรงในยุคนี้ช่วยกันแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น และส่งต่อให้คนรุ่นหลังพัฒนามันต่อไป ประเด็นนี้ก็ยังเป็นสิ่งที่สังคมทั้งโลกก็กำลังหาจุดสมดุลอยู่เช่นกัน แต่คำตอบมันก็ขึ้นอยู่กับว่าจะโฟกัสที่ไหน ที่ปัญหา หรือ สัมมาคารวะกันหละ ขอบคุณข้อมูลจาก https://thestandard.co/greta-thunberg-2/ ขอบคุณภาพจาก Voice TV https://images.app.goo.gl/8LMcca6awwuBde8G7 ภาพถ่ายโดย Markus Spiske temporausch.com จาก Pexels

ระบบสมาชิก

มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์ (Aidsrightsthailand)